titel	:	Reisgenoten gezocht
	categorie	:	12+
	pagina's	:	167
	illustraties	:	Joyce van Oorschot
	uitgeverij	:	Elzenga
	1e druk	:	1992
	ISBN	:	90 6692 087 4

Leuke moeder (41) met dito dochter (15) zoekt aardige vader met dito dochter, om te beginnen voor een gezamenlijke vakantie. Bestemming n.o.t.k. Brieven onder nr. 01257.

Eindelijk kunnen ze eens samen op vakantie en dan vindt Martes moeder het nodig om die advertentie te zetten. De aardige vader die mee mag, blijkt geen dochter te hebben maar een zoon. Een slome, slungelige en stierlijk vervelende knul. Marte ziet de bui al hangen: die vakantie wordt niks.
Maar er gebeuren onverwachte dingen.

Fragment

'Kom op, Marte, concentreer je.'
Ze schrikt op uit haar gepieker en valt prompt van het koord.
Met een zucht vanuit haar tenen loopt ze terug naar het opstapje.
'Vooruit, je moet in een keer de overkant halen.' Mark is ongeduldig.
Boos kijkt ze naar de staaldraad voor haar. Hij ziet er ongenaakbaar uit. Ze zal het helemaal zelf moeten doen.
Voordat ze haar rechtervoet op de draad zet, haalt ze diep adem. Ze zoekt met de linkervoet haar evenwicht. Na vier aarzelende stappen weet ze het zeker: vandaag lukt het weer niet. Vorige week was het ook al naatje pet. Waarom zet ze in godsnaam dat koorddansen door?
Dansen? Ze mag blij zijn als ze ooit leert lopen op die dunne draad. Zelfs overeind blijven lijkt vandaag een onmogelijke opgave.
Ze wankelt, zoekt opnieuw haar balans, zakt door haar rechterknie en laat zich als een slappe vaatdoek van de draad afglijden.
Ze loopt naar het raam, kijkt naar buiten, ziet niets. Het huilen staat haar nader dan het lachen. Ze schuifelt langs de wand met foto's van optredens. Glimlachende, vrolijke leerlingen, een juichend publiek. Mark die beheerst een acrobatieknummer doet, en daar in de hoek een oud fotootje van haarzelf in haar eerste cursusjaar, een jaar of vijf geleden al. Balancerend op de 'kogel', een grote bal. Sierlijk is ze in haar tutu. Wat blaakte ze van zelfvertrouwen.
De grootste foto is die van Sjoerd. Het is ook de mooiste. Ze moet er vaak naar kijken als ze voorbijloopt. Hij jongleert met drie ringen. Geen topprestatie, maar wat was hij trots.
Sjoerd, hoe oud zou hij nu zijn geweest? Een jaar of twaalf? Boos was ze. Dat het er zo oneerlijk aan toegaat in het leven.
Zo lang hij enigszins kon, was hij naar de lessen blijven komen. Ze hielpen hem allemaal wat ze konden. Met jongleren, met steltlopen, met fietsen op de eenwieler.
Helpen konden ze niet tegen zijn ziekte. Twee dagen na zijn achtste verjaardag was hij aan zijn leukemie overleden.
Marte stampt op de grond bij die droevige herinnering.