titel	:	Eén meisje, twee jongens
	categorie	:	12+
	pagina's	:	108
	illustraties	:	Joyce van Oorschot
	uitgeverij	:	Leopold
	1e druk	:	2005
	ISBN	:	90-258-4635-1

Als de vrolijke, knappe David voor Mo valt, is ze in de zevende hemel. Haar beste vriend Axel lijkt niet erg blij voor haar. Mo en Axel kennen elkaar al jáááren, maar ze begrijpt steeds minder van hem. Hij is toch niet jaloers op David?
Ineens ziet ze Axel met andere, verliefde ogen. Maar is hij ook verliefd op haar? Haar verwarring wordt nog groter als Mo haar biologische vader terugvindt.

Het verhaal van Mo en haar jongens is ook het verhaal van iedereen die verliefd is op die ander met wie het niets kan worden...

Recensies
(…) Annie van Gansewinkel heeft een prachtig jeugdboek geschreven. In een nawoord vertelt ze dat het boek niet alleen over de onmogelijke liefde tussen Mo en Axel gaat, maar over elke liefde die om welke reden dan ook onmogelijk is. Op een makkelijke manier schrijft Van Gansewinkel over de gevoelens van Mo en Axel. Daarbij geeft ze ook aan dat jonge homo's die uit de kast komen soms nog het één en ander aan onbegrip zullen tegenkomen. 'Eén meisje, twee jongens' hoort in de boekenkast van alle schoolbibliotheken. Maar hopen dat het er vaak uitgehaald wordt door nieuwsgierige leerlingen."
Remco van Schellen, radio De roze golf

(...) De worsteling van het 15-jarige meisje met haar gevoelens wordt geloofwaardig beschreven. Het taalgebruik is modern.
Een boek dat uitnodigt tot nadenken, zonder te zwaar of te serieus te worden.
Het kan (minder vlotte) lezers helpen bij de gedachtebepaling rond homoseksualiteit, vriendschap en andere relaties.
Boek en Jeugd Gids

Fragment

Wat wil ze nou het liefst hebben voor haar vijftiende verjaardag? Haar moeder heeft het al een paar keer gevraagd, en Meike en Chantal ook.
Nu ze hier zo op het muurtje bij Axels school zit te wachten, kan ze er rustig over nadenken. Het kan nog wel tien minuten duren voordat hij komt. Af en toe doet ze haar ogen dicht om de zon beter te voelen op haar gezicht. Het wordt echt voorjaar nu.
'Verras me maar,' heeft Mo telkens gezegd.
'Dat is lekker makkelijk,' riepen ze.
'Ben ik toch ook.'
Aan hun gezichten te zien waren de vriendinnen het daar helemaal niet mee eens.
David!
David zou ze het mooiste cadeau vinden voor haar verjaardag. Ze schrikt op van het idee. Is ze dus verliefd?
Dat werd trouwens wel weer eens tijd, het is al een eeuwigheid geleden dat ze vlinders in haar buik had. Van Jeroen… totdat ze verkering met hem kreeg. Wat een saaie jongen. Mooi, maar geen spatje gevoel voor humor en vooral dodelijk saai. Nee, dan David. Hij sprankelt, is sportief, vrolijk, laat zich niet snel vastleggen. Met liefde en plezier zal ze achter hem aan hollen. Ineens begrijpt ze de meiden die altijd achter hem aan giechelen.
Maar de enige die deze hartenwens kan vervullen, is David zelf. Hoe moet hij weten dat zij ook de moeite waard is?
De laatste dagen schrompelt ze voor zijn ogen ineen tot een niksje: let maar niet op mij.
'Dag, schoonheid.' Een klap op haar schouder: Axel. 'Zit je al lang op me te wachten?'
'Hoi, lelijkerd, nee hoor. Ach joh, Axel, kijk niet zo gekwetst. Ik meen het niet. Echt niet, hoor. Je bent werkelijk niet lelijk, heus niet.'
'Wat ben je toch een bitch, mooi van buiten, maar lelijk van binnen.' Hij gaat naast haar zitten op het muurtje.
Ze schiet in de lach om zijn betweterige gezicht: 'Ja ja, oude wijze man.'
'Trouwens, wat wil je voor je verjaardag hebben?'
'Een man!'
Axel barst in lachen uit, Mo lacht mee, maar niet van harte.
'Zou je niet eerst met een jongen beginnen, je moet nog vijftien worden.'
'Voor de rest van mijn leven vind ik te lang, maar ik wil graag iemand met wie het langer leuk is dan drie weken.'
'Had je al iemand op het oog?'
'Niet speciaal.'
Ze is bang dat hij er niet intrapt, en dat doet hij ook niet. 'Die David uit jouw klas zeker. Is de vlam dan toch nog in de pan geslagen?'
Ze zegt niet meteen iets.
'Ja dus,' Axel is haar voor. 'Ik zag het al in de bioscoop. Je zat meer naar hem te staren dan naar de film.'
Mo gaat er niet op in, ze wordt ineens somber: 'Het wordt vast niks.'
'Hé,' Axel tikt op haar wang, 'niet wanhopen.'
'Laten we het er maar niet meer over hebben.'
'Oké. Zullen we trouwens even de stad in gaan? Ik heb een kabeltje nodig voor mijn fototoestel.'
Terwijl ze naast hem loopt, merkt ze dat hij diep in gedachten verzonken is. Zit hem nou iets dwars?
'Wat is er met jou?'
'Met mij? Niks. Ik zat er even over te denken over dat je een man wil voor je verjaardag. Geen jongen, maar een man. Wat zit daarachter?'
'Ik snap het zelf ook niet. Alsjeblieft, Axel, we gaan niet op de psychologische toer. Goed, ik zal wel een vadercomplex hebben. Klaar.'
'Dat zeg je zo makkelijk. Mis je je vader toch?'
'Hoe kan ik iemand missen die ik nooit heb gekend? Rens is de beste stiefvader die ik me kan voorstellen. Hij was de eerste man in mijn leven.'
'Ho, dat was ik. Toen jij bij mij op de peuterspeelzaal zat, woonde Rens nog niet bij jullie.'
'Jij je zin, jij was de eerste man in mijn leven. Op je derde al, macho! Maar zonder gekheid. De laatste tijd denk ik wel af en toe over mijn vader. Hij zit per slot van rekening ook voor de helft in mij. Soms herken ik dingen van mijn moeder in mezelf, niet altijd leuk trouwens. Maar bij andere dingen denk ik: zou ik die van hem hebben?'
'Zoals?'
'Ik kan enorm dromen, tot ergernis van mijn moeder. Die lijkt altijd met twee voeten op de grond te staan, vastgespijkerd. Zou ik dat dromerige van mijn vader hebben? Het kan natuurlijk ook van een van mijn grootouders zijn, van moederskant zelfs. Sommige eigenschappen slaan schijnbaar een generatie over.'
'Of van je vaders kant. Als ik jou was, zou ik wel willen weten wie mijn vader was.' Axel kijkt er vastbesloten bij.
'Hij was er alleen maar om mij te maken. Het was nooit de bedoeling dat hij voor vader zou spelen. Mijn moeder was al in de dertig en ze had geen partner, toch wilde ze graag een kind. Toen kreeg ze haast.'
'Ja, ja, ik weet het: een goede vriend wilde haar wel helpen. Weet je echt niets van hem?'
'Mijn moeder heeft volgens mij al eeuwen geen contact meer met hem. Misschien is hij wel onvindbaar.'
'Anders bel je naar zo'n tv-programma, Op het spoor, of zo. Na een spannende zoektocht sluiten jullie elkaar, voor het jankend oog van heel Nederland, brullend in de armen.'
'Jij ziet te veel emotie-tv, teer jongetje.'
'Jij snottert er ook altijd bij, dat heb je zelf gezegd, jankerd.'
'Axel,' ze wordt weer ernstig 'ik ben benieuwd naar hem, maar ik mis hem niet echt.'
'Heeft je moeder ooit gezegd dat hij absoluut geen contact met je wil?'
Mo haalt haar schouders op. 'Mijn moeder zei een paar jaar geleden, ik weet niet meer waarom: "Als je meer wilt weten over je vader, zeg je het maar."Ze zal proberen antwoord te geven als dat belangrijk voor me wordt.'
Ze blijft even stil. 'Stel je voor dat het een engerd is.'
'Hij kan net zo goed heel lief zijn. Misschien is hij ook wel blij om kennis met jou te maken.'
'Het interesseert hem vast niks, anders had hij toch zelf wel contact gezocht?'
'Hé, weet je nu wat je van mij voor je verjaardag wil?'
Waarom doet Axel plotseling zijn best om het gesprek op een ander onderwerp te brengen? Vindt hij haar te serieus?
'Hou op, ik word gek van die vraag.'