titel	:	Ik kom naar je toe
	categorie	:	12+
	pagina's	:	130
	illustraties	:	Joyce van Oorschot
	uitgeverij	:	Elzenga
	1e druk	:	1994
	ISBN	:	90 6692 134 X

'Laat je gedachten wegzweven uit deze kamer. Ze stijgen op. Hoog. Nog hoger. Ze gaan terug in de tijd. Dag na dag. Jaar na jaar....'

Astrid is op verzoek van haar ouders in therapie. Ze moet onder hypnose teruggaan in de tijd. Astrid heeft er eigenlijk helemaal geen zin in. Samen met Ellen bedenkt ze zielige verhaaltjes die ze tijdens de therapie opdist. Gewoon voor de lol, kijken of dr. Peut erin trapt. Maar na een paar sessies weet Astrid niet zeker meer of ze alles verzonnen heeft. Ze gaat zelf wel erg lijken op het meisje dat ze onder hypnose voor zich ziet: de ring, de hoofdpijn, de moedervlek, het hoesten, de blaar onder haar voet...
En is het toeval dat die jongen die Astrid bij dr. Peut ontmoet, ook Thomas heet?

Fragment

'Hello shrink, here I come,' joelt Astrid in gedachten. Terwijl ze voor het stoplicht wacht, denkt ze weer aan de kreet van Ellen toen ze gisteren vertelde dat ze vandaag naar een psychotherapeut moest. 'Wow, een shrink, wat chic.'
Astrid had haar verbaasd aangekeken..
'Ja, in Amerika tel je pas echt mee als je in therapie bent bij een shrink. Een psychiater of een psychotherapeut,' had ze uitgelegd.
'Doe maar alsof het een feest is,' had Astrid stuurs gezegd.
'Vind je het erg?' vroeg Ellen plotseling bezorgd.
'Ach, erg. Kijk, ik zelf geen last van dat slaapwandelen, maar ik vind het wel zielig voor pap en mam. Die vragen zich voortdurend af wat de oorzaak is. Bovendien heb ik ze vorige week de stuipen op het lijf gejaagd toen ik op het punt stond om uit het raam te stappen. Ik doe het om hun een plezier te doen.'
'Oké, maar zorg dan dat het voor jezelf ook leuk is. Het lijkt me wel spannend wat zo'n zielenknijper allemaal uit de donkerste krochten van je ziel weet te persen.'
Astrid was in lachen uitgebarsten. Ellen kon altijd zo lekker overdrijven. Maar snel was haar gezicht weer in de serieuze stand geschoten: 'Stel je voor dat hij ontdekt dat ik een afwijking heb?'
'Eentje maar?' lachte Ellen. 'Dát zou niet normaal zijn,' voegde ze er troostend aan toe.
'Misschien is zijn conclusie wel dat je zo gek als een deur bent. Word je in een spannend dwangbuisje afgevoerd naar een mooi groot huis op de hei.'
Astrid kon er ineens niet meer om lachen. Ellen kreeg medelijden: 'Denk je dan dat je een bepaald probleem hebt?'
'Nee, maar ik wil me ook niets laten aanpraten. Ze kunnen je wel gek maken.'
Ellen schoot rechtop: 'Je moet die psychiater op een dwaalspoor brengen, en ...'
'Ellen, het is geen psychiater. Het is een psychotherapeut.'
'Een pot nat. Oké, peut dan. Zorg dan dat je gein hebt bij die behandelingen. Als jij nou via je ouders meer te weten probeert te komen over de methode van die dr. Peut, dan zal ik vanavond eens nadenken over wat je hem kunt wijsmaken.'
Astrid knikte dankbaar, hoewel ze nog niet zag zitten dat die peut zich voor de gek liet houden.